به نقل از «ایران اکونومیست»

ایران به رویای تبدیل شدن به هاب گازی منطقه نزدیک شد

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۷۷۴۵۶

چندین سال است که ایران به عنوان دومین دارنده منابع گازی دنیا برنامه تبدیل شدن به هاب گازی منطقه را دارد، هرچند در سال‌های اخیر این برنامه فراز و نشیب‌های متعددی را پشت سر گذاشت اما اکنون با استارت واردات گاز از ترکمنستان به این رویا نزدیک شده است.

به‌گزارش ایران اکونومیست، با آغاز دولت سیزدهم، سوآپ گاز طی قراردادی با جمهوری آذربایجان با حجم سالانه ۱.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۵ تا ۲ میلیارد مترمکعب آغاز و با توافق طرف‌ها یک سال پیش حجم سوآپ گاز حدود دو برابر شد. اخیرا وزیر نفت اعلام کرد که  به‌زودی قرارداد واردات گاز ایران از ترکمنستان امضا می‌شود که بر اساس آن ایران از همین ماه (خرداد) واردات گاز را آغاز می‌کنیم. ترکمنستان چهارمین کشور دارنده منابع گازی جهان است و ایران هم ظرفیت دریافت روزانه ۴۰ تا ۵۰ میلیون مترمکعب گاز را به‌منظور واردات و انتقال در مرزهای خود دارد، از این رو بنا داریم سهم تجارت گازی (سوآپ، ترانزیت، خرید و فروش) خود در منطقه را افزایش دهیم، این موضوع می‌تواند برای هر دو کشور مزایای زیادی به همراه داشته باشد.

بدهی گازی ۱.۶ میلیارد دلاری دولت قبل به ترکمنستان تسویه شد

به گفته وی، هم‌اکنون اصل بدهی یک میلیارد و ۶۵۰ میلیون دلاری که مربوط به دولت گذشته بوده است از سوی دولت سیزدهم با مشارکت بانک مرکزی ایران به‌صورت کامل پرداخت شد. این موضوع یکی از اصلی‌ترین محورهای بین دو کشور در حوزه انرژی بود. واردات گاز از ترکمنستان شاهد تقویت فشار شبکه گازی در شمال‌شرق کشور خواهیم بود، در مذاکرات خود با طرف ترکمنستانی در زمینه توسعه میدان‌های نفت و گاز و صدور خدمات فنی و مهندسی مذاکرات مطلوبی داشتیم که اسناد این تفاهم‌ها در حضور رؤسای‌جمهوری دو کشور امضا شد.

این قرارداد هم از جهت استراتژیک و تبدیل ایران به هاب گاز منطقه مهم است، چراکه هم از جهت پایداری شبکه گاز شمال شرق کشور و هم از جهت اقتصادی و زیست محیطی مزایا دارد، هر متر مکعب گازی که وارد می‌شود، یک لیتر گازوییل یا نفت کوره را برای صادرات آزاد می‌کند که با توجه به اختلاف قیمت سوخت مایع و گاز به شدت به نفع کشور است.

از نظر زیست محیطی نیز این موضوع باعث می‌شود گازوییل و مازوت کمتری در نیروگاه ها و صنایع سوزانده و آلودگی هوای کمتری ایجاد شود، علاوه بر این ما گاز را از ترکمنستان ارزان خریداری می‌کنیم و گران تر به ترکیه و عراق و بقیه بازارهای هدف به‌فروش می‌رسانیم کما اینکه سال گذشته نیز میزان صادرات گاز کشور ۱۳ درصد افزایش پیدا کرد، در نهایت هم کشور هزینه کمتری برای انتقال گاز و سوخت مایع از جنوب و جنوب غرب به شمال و شمال شرق کشور پرداخت می‌کند.

نگاهی به رابطه گازی ایران و ترکمنستان

به منظور تأمین بخشی از گاز طبیعی مورد نیاز مناطق شمالی و شمال شرق کشور، در سال‌های گذشته ایران به‌خصوص در فصول سرد سال، روزانه ۲۳ تا ۳۰ میلیون مترمکعب در روز از ترکمنستان وارد می کرد و بدین ترتیب، تقریبا هر سال کمتر از ۵ درصد از نیاز خود را از این طریق تأمین کرده است. واردات گاز از ترکمنستان از دو طریق صورت می‌گیرد. نخست خط لوله گاز وارداتی ۲۰۰ کیلومتری کردبچه- کردکوی که در سال ۱۳۷۶ به بهره‌برداری رسید و از این خط، قابلیت واردات سالانه ۶ تا ۸ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی وجود داردو دومین خط لوله گاز وارداتی خط لوله دولت آباد-سرخس–خانگیرانبهطول۳۰کیلومتراست که ظرفیت سالانه آن ۱۲ میلیارد متر مکعب است.

 بیشینه واردات گاز طبیعی از کشور ترکمنستان در سال ۲۰۱۱ معادل ۳۲.۴ میلیون متر مکعب در روز بوده، طی ۱۵ سال گذشته به طور متوسط ۱۵.۳ میلیون متر مکعب گاز طبیعی از کشور ترکمنستان وارد ایران شده است.   با این حال مشکلات تحریمی سبب کاهش واردات گاز طبیعی ایران از ترکمنستان شد. ترکمنستان تمام صادرات گاز خود به ایران را از اول ژانویه ۲۰۱۷ به دلیل اختلاف پرداخت دلاری متوقف کرد و در نهایت یک دادگاه داوری بین­المللی در سال ۲۰۲۰ به نفع ترکمنستان رای داد.

البته از همان زمان ایران تلاش های فراوانی را برای حل و فصل موضوع آغاز کرد. رئیس‌جمهور وقت ایران در اواخر مارس ۲۰۱۸ به عشق آباد سفر کرد و طبق گزارش‌ها، با همتای ترکمن خود برای انجام قراردادهای سوآپ گاز ترکمنستان از طریق ایران، احتمالاً به ارمنستان و آذربایجان، گفتگو کرد. در جولای ۲۰۲۰، دیوان داوری بین‌­المللی حکم داد که شرکت ملی گاز ایران باید نزدیک به ۲ میلیارد دلار را برای گازی که از ترکمنستان از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ عرضه کرده بود، به ترکمن گاز بپردازد.

در این میان با روی کار آمدن دولت سیزدهم در ایران و سفر آیت الله رییسی به ترکمنستان این تلاش ها سرعت گرفت و در اکتبر ۲۰۲۱، گزارش شد که مذاکرات برنامه‌­ریزی شده‌­ای برای حل مناقشه و از سرگیری عرضه گاز انجام گرفته است. در آغاز سال ۲۰۲۲، قرارداد جدید سوآپ تا سقف ۲ میلیارد مترمکعب در سال بین دو کشور، به ترکمنستان اجازه می‌دهد تا گاز خود را از طریق سوآپ با ایران به آذربایجان بفروشد و به این ترتیب چشم انداز جدیدی برای همکاری های بیشتر بین دو طرف ایجاد شد.

در واقع با فعال شدن دیپلماسی انرژی در دولت سیزدهم، قفل چند ساله مبادله گازی شکست و از ابتدای سال ۲۰۲۲ سوآپ گاز طبیعی به مقصد کشورآذربایجان آغاز شد. حجم سوآپ گاز طبیعی در سال ۲۰۲۲ حدود ۵.۱ میلیارد متر مکعب بود که در سال ۲۰۲۳ حجم سوآپ تا حدود ۹.۲ میلیارد متر مکعب افزایش یافت. در شرایط کنونی دو نقطه تحویل بین دو کشور برای تحویل گاز تعیین و مجموعا توانایی انتقال حدود ۵۰ میلیون مترمکعب در روز را بین دو کشور مهیا است.

ضمنا در حال حاضر، از هر دو ایستگاه مجموعا در حدود ۸ میلیون مترمکعب به کشور آذربایجان سوآپ گاز صورت می گیرد. همچنین در حال حاضر مذاکرات جهت توسعه همکاری در زمینه های مختلف از جمله صدور خدمات فنی و مهندسی و تامین کالا و تجهیزات مورد نیاز طرف ترکمن در حال انجام است.

مزایای تعاملات گازی بین ۲ کشور ایران و ترکمنستان

این موضوع موجب بهبود و توسعه روابط سیاسی، اقتصادی و تجاری بین دو کشور ایران و ترکمنستان در نتیجه دیپلماسی فعال، جلوگیری از حذف ایران از تعاملات و مبادلات انرژی منطقه، کمک به تبدیل شدن کشور به هاب انرژی، بهبود سهم ایران در تجارت جهانی گاز طبیعی، افزایش پایداری شبکه گاز در نواحی شمال شرقی کشور، تامین پایداری سوخت نیروگاهها و صنایع توسط استان های شمال شرق کشور و کاهش هزینه انتقال گاز با جلوگیری از انتقال گاز از نواحی جنوبی کشور به نواحی شمال و شمال شرقی کشور می‌شود.

ترکمنستان به عنوان یکی از دارنده های بزرگ گاز دنیا در سال های آینده با مازاد تولید گاز به دلیل رشد کمتر مصرف نسبت به تولید رو به رو خواهد بود. به دلیل موقعیت جغرافیایی و عدم امکان اتصال به بازارهای مهم گاز دنیا اصلی ترین مشتری گاز ترکمنستان کشور چین است. با این حال مقامات ترکمنستان علاقه فراوانی به گسترش تجارت گاز با ایران و روسیه دارند با این حال به دلیل تحریم های غرب علیه روسیه سطح خرید گاز این کشور بسیار محدود خواهد بود. از این رو ایران می تواند به عنوان یکی از مشتریان اصلی گاز ترکمنستان باشد.

حل و فصل اختلافات دو کشور در خصوص بدهی گازی ایران به ترکمنستان سر فصل تازه ای از روابط دو کشور در حوزه گاز است و می توان اهدافی را از انعقاد یک قرارداد احتمالی در خصوص خرید گاز بین ایران و ترکمنستان متصور بود. به منظور تبدیل شدن ایران به قطب (هاب) انرژی منطقه، یکی از راهبردهای اصلی کشور بایستی واردات حداکثری گاز از ترکمنستان باشد. با توجه به همسایگی ایران و ترکمنستان، زمینه های مشترک تاریخی - فرهنگی و راهبرد تنوع سبد صادراتی ترکمنستان، تجارت گاز در تحکیم روابط میان دو کشور حائز اهمیت است.

مطابق قراردادهای دو کشور و همچنین زیرساخت خطوط لوله موجود، این کشور می تواند سالیانه بین ۲۰-۱۵ میلیارد مترمکعب گاز به ایران صادر کند، اما به دلایل مشکلات متعدد ازجمله چالش های بین المللی و ناهماهنگی ها میان مقامات تصمیم گیر در صنعت نفت کشور، در کنار مسائل بانکی، ایران در حال حاضر نتوانسته از ترکمنستان واردات گاز داشته باشد. اقدامات اخیر وزارت نفت به منظور سواپ گاز ترکمنستان به آذربایجان در سال گذشته و توافق برای دو برابر کردن حجم این قرارداد سواپ در سال جاری، افق هایی را برای توسعه همکاری مجدد با ترکمنستان گشوده است.

علاوه بر این، ایران ظرفیت بالایی برای صادرات فرآورده به چین در اختیار دارد. پالایشگاه های ترکمنستان اغلب قدیمی و فاقد توان کافی برای تامین نیازهای ترکمنستان هستند. بر طبق آمارهای مجودی توان پالایشی ترکمنستان ۲۰۵ هزار بشکه و نیاز این کشور به فرآورده ها ۲۷۳ هزار بشکه در روز خواهد بود. از این رو تبادل فرآورده و گاز نیز فرصت دیگری است که می تواند در تبادلات ایران و ترکمنستان مورد توجه قرار بگیرد.

پیشنهادهای عمده درخصوص تعاملات انرژی با ترکمنستان شامل واردات حداکثری گاز ترکمنستان، ترانزیت و سواپ فراورده های نفتی و پتروشیمی و استفاده از مشارکت بخش خصوصی به ویژه در حوزه محصولات پتروشیمی ترکمنستان، ایجاد اتاق تسویه دوجانبه بین دو کشور به منظور مصون سازی تبادلات مالی از تحریم، صدور خدمات فنی و مهندسی در حوزه های مختلف از جمله توسعه میادین نفت و گاز و پروژه های عمرانی می‌شود.

در مورد پیشنهاد واردات حداکثری گاز باید گفت ترکمنستان تا سال ۲۰۳۰، ۴۷ میلیارد متر مکعب ظرفیت مازاد برای صادرات گاز خواهد داشت. پیشنهاد می شود ایران در گام اول (میان مدت)، ظرفیت واردات به میزان ۲۰-۱۵ میلیارد مترمکعب را فعال کند و همچنین واردات گاز روسیه از مسیر ترکمنستان را با توسعه زیرساخت خط لوله جدید در دستور کار قرار دهد. در گام دوم (بلندمدت) نیز ایران بایستی با حضور در توسعه میادین گازی ترکمنستان، همانند چین، راهبرد توسعه میدان و خرید گاز از ترکمنستان را دنبال کند و بر ظرفیت وارداتی خود بیفزاید.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: گاز ، ایران و ترکمنستان

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: گاز ایران و ترکمنستان ایران و ترکمنستان گاز از ترکمنستان میلیارد متر مکعب میلیارد مترمکعب میلیون مترمکعب گاز ترکمنستان ۲ میلیارد متر شمال شرق کشور دولت سیزدهم بین دو کشور میلیون متر واردات گاز گاز طبیعی تبدیل شدن مکعب گاز سوآپ گاز خط لوله

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۷۷۴۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درخواست آمریکا از چین برای مهار ایران/ پکن اهرم فشار علیه تهران دارد؟

به گزارش خبرآنلاین نشریه فارن پالیسی در مقاله ای با عنوان "چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟" نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.

حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: « حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»

با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.

جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.

اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می دهند که این موضوع به این سادگی ها نیست.

کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.

اما روابط اقتصادی آنها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.

پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.

او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می تواند تهران را مهار کند.»

ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.

به عنوان مثال، پالایشگاه های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می کنند، نه پالایشگاه های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.

مقیاس سرمایه گذاری چینی ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت های خصوصی هدایت می شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه گذاری ناکافی کرده است، که شکایت هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آنها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می گذارد.

*ترجمه: ابوالفضل خدائی

311311

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902679